دولت روحانی و توافق ژنو و صداوسیما

  حسب ظاهرش و بنا بر آنچه آقای ضرغامی رییس رادیو و تلویزیون ایران به مخالفان توافق ژنو و از جمله به اعضای فراکسیون تندروی جبهه پایداری ابراز داشته‌اند، ایشان نگران هستند که اگر ژنو و مفاد آن در صدا و سیما به بحث گزارده شود، دولت آقای روحانی تضعیف شود و چون آقای ضرغامی نمی‌خواهد تا دولت آقای روحانی تضعیف شود، لذا به مخالفان نوشته‌اند که از برگزاری بحث و مناظره پیرامون موضوع توافق ژنو معذور هستم. آیا به راستی وضعیت آن گونه که آقای ضرغامی می‌گویند است؟ ‌آیا توافق ژنو به گونه‌یی است که اگر مفاد و بندهای آن در تلویزیون مورد بحث قرار بگیرد، این امر مایه تضعیف دولت آقای روحانی خواهد شد؟ و دست آخر اینکه آیا واقعا آقای ضرغامی نمی‌خواهند که دولت آقای روحانی تضعیف شود؟

به نظر نمی‌رسد که پاسخ به این پرسش‌ها خیلی پیچیده و غامض باشند. اساسا مساله هسته‌یی و توافق ژنو به کنار، آیا واقعا آقای ضرغامی نگران آن است که مبادا خدایی ناکرده دولت آقای روحانی تضعیف شود؟ حتی خوشبین‌ترین افراد هم نمی‌تواند باور کند که آقای ضرغامی دغدغه و نگرانی از تضعیف دولت آقای روحانی داشته باشند. در واقع حتی می‌توان یک گام هم جلوتر آمده و گفت که اتفاقا و برعکس، آقای ضرغامی خیلی هم بی‌میل نیستند که دولت آقای روحانی تضعیف شود.

خیر، واقعیت آن است که آقای ضرغامی دغدغه‌های دیگری دارند و آن نگرانی‌هاست که سبب می‌شود تا ایشان تمایلی به دادن تریبون به دست مخالفان ژنو نداشته باشند. از جمله مهم‌ترین این دغدغه‌ها این است که ایشان نیک می‌دانند که اگر قرار شود مخالفان ژنو در تلویزیون حضور پیدا کنند، لاعلاج موافقان ژنو هم باید حاضر شوند. چنین امری در ایران از ابتدای انقلاب سابقه نداشته است. سابقه نداشته است که پیرامون یک مساله‌ مهم و اساسی ملی کشور در صدا و سیما یک بحث و بررسی آزاد صورت گرفته باشد. همواره این‌گونه بوده است که پیرامون مسائل مهم و کلان نظام،‌ مسوولان یک نظری را اعلام می‌کنند و مابقی این 75 میلیون هم باید آن را تایید و تصدیق کنند. همچنان که در تمامی دوران هشت ساله اصولگرایان در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد، هر سیاستی که درمورد مذاکرات و هسته‌یی تصمیم‌گیری می‌شد، هیچ کس مجاز نبود تا در مورد صحت و سقم آن کلامی بگوید با بنویسد. اما اکنون اصولگرایان تندرو می‌خواهند این قاعده را برهم بریزند. اتفاقا از این بابت حق با تندروهاست. این همواره حق مردم است که همواره در مورد مسایل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، نظامی، دفاعی، فرهنگی، خارجی و هر جنبه دیگری که به مصالح و منافع کشور مرتبط می‌شود، مردم اظهارنظر نموده و با سیاست‌هایی که از جانب دولت در این خصوص اتخاذ می‌شود به مخالف یا موافقت برخیزند. آنچه که امروز اصولگرایان تندرو تقاضای آن را دارند، امری بدیهی و جزو اصول اولیه نظام‌های مبتنی بر مردم‌سالاری می‌باشد. اینکه در گذشته و در دوران آقای سعید جلیلی یا دیگران این مهم صورت نمی‌گرفته و کسی در خصوص سیاست‌های اصلی آقای احمدی‌نژاد در خصوص مساله هسته‌یی مجاز به اظهارنظر نبوده، و کسی نمی‌توانسته در خصوص مفاد مذاکرات و تصمیمات تیم مذاکره‌‌کننده ایران به رهبری دکتر سعید جلیلی اظهارنظر نماید، دلیل موجه و قانع‌کننده‌یی نیست که پس امروز هم کسی نباید نسبت به عملکرد تیم مذاکره‌کننده فعلی و توافقات ژنو اظهارنظر نماید.

می‌ماند نکته آخر. شاید یکی از اصلی‌ترین و جدی‌ترین دغدغه‌های آقای ضرغامی در جلوگیری از اظهارنظر مخالفان ژنو در صدا و سیما آن است که همان‌طور که پیشتر گفتیم، در صورت حضور آنان، به طبع موافقان هم باید حضور پیدا کنند. آقای ضرغامی نیک می‌دانند که اگر این اتفاق بیفتد و موافقان و مخالفان ژنو شروع به بحث و مناظره زنده‌ تلویزیونی نمایند، آنقدرها طول نخواهد کشید که بحث‌ها و گفتگوها از محدوده توافق ژنو فراتر خواهد رفت و ممکن است بحث‌ها کشیده شود به بسیاری از جنبه‌های فعالیت‌های هسته‌یی ما. به عنوان مثال اینکه اساسا این فعالیت‌ها چقدر ضرورت داشته، آیا رویکرد و جهت گیری ما در خصوص پرونده هسته‌یی‌مان از ابتدا چقدر درست بوده، اگر سیاست‌های دوران اصلاح‌طلبان درست می‌بود پس چرا آقای احمدی‌نژاد آنها را 180 درجه تغییر داد؟ و اگر سیاست‌های آقای احمدی‌نژاد درست بوده پس چرا آقای روحانی آنها را 180 درجه تغییر می‌دهد، آیا اساسا از منظر هزینه – فایده اقتصادی برنامها هسته‌یی‌مان چقدر توجیه اقتصادی دارند و بسیاری مطالب مشابه دیگر. آقای ضرغامی نیک می‌دانند که ایشان می‌توانند اجازه دهند که موافقان و مخالفان ژنو در تلویزیون مناظره‌شان را شروع کنند. اما پس از شروع مناظره، آقای ضرغامی به هیچ روی نمی‌تواند کنترلی بر روی مناظره‌کنندگان اعمال کند و به آنها بگوید که اینجا و آنجا خطوط قرمز است و وارد آن نشوند. بنابراین ایشان عاقلانه (البته از دید خودشان) تصمیم گرفته‌اند که سری را که درد نمی‌کند را دستمال نبندند و اساسا از همان ابتدا اجازه مناظره‌یی را ندهند. منتهی چون فکر می‌کنند خیلی زرنگ هستند می‌خواهند روغن ریخته شده را نذر امامزاده کنند و علت جلوگیری از برگزاری چنین مناظره‌یی را بزنند به پای اینکه نگرانند که مبادا خدای ناکرده دولت آقای روحانی تضعیف شود.